เรื่องเล่าเค้า..กำลังใจ

ยิ้ม..ค่ะ
วันนี้ยืนกลางสี่แยกราชประสงค์ผู้คนมากมายเดินผ่านไปผ่านมาลายตาจังแดดก็ร้อนแสงแยงตาน้ำตาซึมๆเพราะแดด...(หรือเปล่า)ฮ่าๆๆ คงเพราะแดดนั่นแหล่ะ..ยืนอยู่นิ่งๆตรงนั้นสักสิบห้านาทีคอยดูความเป็นไปรอบๆตัวบางคนเขาก็เดินมาคนเดียว...คงเหงา...มองไปทางด้านซ้ายเด็กน้อยแก้มชมพูมากับคุณพ่อ..คุณพ่อยังหนุ่มเด็กน้อยอ้อนคุณพ่อ..อยากทานมะพร้าวเผาพอได้ดังใจ..ตาก็วาวเป็นประกายนึกถึงตอนเด็กๆ.. อยากได้อะไรก็สมหวังแต่พอโตขึ้นมาเรื่อยๆ คน..ทุกคนก็คงต้องเรียนรู้กับความผิดหวังสินะ..เพิ่งเข้าใจ...ยืนจนเมื่อย... ไปไหว้พระพรหมขอพรดีกว่าอย่างน้อย..ตอนนี้ขอให้เราเข้มแข็ง....ยืนดูอยู่ในพระพรหม...คนเยอะดีจังบ้างก็มาเป็นคู่..ไหว้เป็นคู่..คนที่เขาคู่กันเขาขอพรอะไรนะขอพรเหมือนกันหรือเปล่าอยากจะรู้...จังออกมาจากพระพรหมเดินกลับไปทางเวิร์ดเทรด...คนละลานตา..อีกครั้ง นั่งเฉยๆปล่อยอารมณ์ไปถึงแดดจะแรง แต่ลมก็มาเรื่อยๆ...นั่งยิ้มให้กับตัวเอง... ให้กำลังใจกับตัวเอง...ขอให้ต่อไปนี้ลมพัดพาแต่สิ่งที่ดีมาขอให้ลมที่ร้ายๆพัดผ่านไป...-----------------------------------------กลับไปทำงาน... ลูกค้ามาก็นั่งคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ..สงคราม.. ดูเหมือนจะฮ๊อตที่สุดในตอนนี้ตอนค่ำๆ ขับรถกลับบ้านฟังเพลง.. เพลงเดิม เหมือนมีลางอะไรมาบอก...จะมีเรื่องดีๆแล้วก็ใช่...ก็เลยบอกตัวเองว่า...ต่อไปนี้จะเข้มแข็ง จะหนักแน่นต้องหนักแน่นอย่าหวั่นไหว..คำที่ไครเขามาบอก...แต่นี้ไปหากไม่เห็นด้วยตา..จะไม่เชื่อ... คำบอกเล่า...ยิ้มค่ะ วันนี้ยิ้มได้แล้ว...จะยิ้มให้นานที่สุด...